بهار، قطع‌نامه‌ای است که علیه سردی و خشونت، انجماد و خواب، سکون و سکوت و رخوت و یخ‌زدگی صادر می‌شود. پلک بسته سبزه‌ها باز می‌شود. خاک خمیازه می‌کشد و گل به تبسم و خنده می‌ایستد. بهار که می‌آید صولت زمستان می‌شکند و ناز و تنعم خزان پیش پای باد فرو می‌ریزد. آب‌ها در سفر طولانی خویش، شکفتن را در گوش درختان زمزمه می‌کنند. در قیامت شگفت خاک، رازهای پنهان زمین آشکار می‌شود و گل‌ها و شکوفه‌های لرزان به پای می‌ایستند تا من و تو، پلی به فردای ناگزیر ببندیم تا غبار برانگیخته دیروز و امروز، فردا را از ما نگیرد.

مریم لشنی طلبه پایه اول