پیامبر معصومی که نمی‌تواند اولاد و بهترین‌های خود را هدایت کند، چطور می‌تواند اولاد و بهترین‌های مردم را هدایت کند؟
پاسخ اجمالی
پیامبران(ع) منادی توحید و یکتاپرستی بودند. آنان ارائه طریق می‌کردند؛ یعنی موظف بودند تا راه هدایت و سعادت را به مردم نشان دهند. این وظیفۀ بندگان است تا راهی را که به آنها نشان داده می‌شود، پیش گرفته و به مقصود اصلی برسند. اگر انسان خود راه هدایت را در پیش نگرفت و از جاده منحرف شد، مسئولیت آن تنها بر خود او است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «…وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبینُ»؛[1] پیامبر جز پیام ‏رسانى آشکار نیست.
در جایی دیگر می‌فرماید: « إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُورا»؛[2] یعنی ما راه (حق و باطل) را به انسان نمودیم، حال خواهد هدایت پذیرد و شکر این نعمت گوید و خواه آن نعمت را کفران کند.
بنابر این، پیامبران مأمور ابلاغ بودند نه مجبور نمودن به ایمان. انتخاب راه خوب یا بد در اختیار خود بشر است و این حقیقت را وجدان هر انسانی قبول دارد؛ از این‌رو فرزندان پیامبران(ع) نیز مانند دیگر مردم بودند؛ یعنی صاحب اختیار و اراده. آنان نیز مانند دیگر انسان‌ها مورد دعوت قرار گرفتند و بسیاری از آنان، با اختیار خود دعوت حق را پذیرفتند و هدایت شدند. البته برخی از آنها نیز از این اختیار سوء استفاده کرده، و دعوت شیطان و هوای نفس را اجابت کرده در نتیجه گمراه شدند. و این هیچ لطمه‌ای به رسالت پیامبران نمی‌زند؛ زیرا این پیشوایان از هر فردی که در مسیر حق نبود، برائت و بیزاری می‌جستند، حتی اگر آن فرد از فرزندان و نزدیکانشان بود و دیگر مخاطبان نیز با توجه به همین واقعیت، نمی‌توانستند بی‌ا‌یمانی بستگان پیامبری را به حساب خود او بنویسند؛ و به همین دلیل بود که بسیاری از انسان‌هایی که به ندای فطرت خود پاسخ مثبت دادند - بدون توجه به انحراف بستگان پیامبران - در زمره افراد باایمان قرار گرفتند.
1. نور، 45؛ عنکبوت، 18.
[2]. دهر، 3.

منبع"سایت اسلام کوئست

چرا خداوند اجازه می دهد تا افر اد معلول و ناقص الخلقه متولد شوند؟

خداوند نمی خواهد هیچ نوزادی ناقص الخلقه به دنیا بیاید ،این گونه نوزادان در اثر اشتباهات والدین (به صورت عمدی یا سهوی) به دنیا آمده اند که از نظر پزشکی نیز بسیاری از این عوامل شناخته شده است .اگر سوال شود که چرا خداوند اشتباهات آنها را جبران نمی کند؟در پاسخ می گوییم : خداوند آفرینش را بر اساس حکمت و علل و اسباب آفریده و اگر بخواهد با قدرت خود اشتباهات ما را در طبیعت اصلاح کند ،باید نظام آفرینش را به هم بزند .مثلا جاذبه برای زمین یک حکمت و ارزش است .این جاذبه است که سب بارش باران می شود .حال اگر بگوییم به خاطر سقوط کودکی یا انسانی یا هواپیمایی، جاذبه را از زمین بگیریم علاوه بر از هم پاشیده شدن نظام خلقت، چه برکاتی را باید از دست بدهیم.مانند این است که دانش آموزی در امتحان جغرافی ،مکان کوه هیمالیا یا اقیانوس اطلس را اشتباه نوشته باشد آیا خداوند باید جای کوه و اقیانوس را عوض کند؟اگر ظالمی سنگی را به صورت مظلومی پرتاپ کرد،آیا خداوند باید قبل از رسیدن سنگ به صورت او ،سنگ را پنبه کند یا صورت او را ضربه ناپذیر کند ؟!

اگر کسی را در زمستان به داخل استخر آب سردی هل دادیم،خداوند باید آب استخر را گرم کند؟اگر مسافری راه شهری را به اشتباه رفت،آیا خداوند باید شهر را جابجا کند؟کسانی که توقع دارند خداوند از قدرت خودش خلاف های عمدی و سهوی انسان ها را جبران کند ،اگرمی فکر کنند ،خواهند فهمید که نتیجه این توقع آن است که هیچ چیز در جای خود نباشد و یک نظام هرج و مرجی بوجود آید و همه چیز در هر لحظه در حال تغییر و تحول باشد و قدرت تدبیر و برنامه ریزی از عقلا گرفته شود.

منبع: کتاب پرسش و پاسخ قرآنی،تالیف حجه الاسلام و المسلمین قرائتی

سارا خوانساری.طلبه پایه دوم مدرسه نجمیه(س)

من تو را می خوانم ای پناه بی پناهان و ای تنها امید نا امیدان  من تو را می خوانم ..تویی که حضور نازنین و با شکوهت مرهمی است بر دستان سرد و قلب پر دردم .تویی که نخل مهربانی ات سایه بانی است بر همه خستگی هایم،تویی که گرمای وجودت به شمعدانی های دلم صفا و جانی دوباره می بخشد .اما ای خدای خوب من نگاهم را به پهنای بی کران کدامین دشت سبز عشق بدوزم که همه ی دشت ها نام مقدست را زمزمه می کنند. در وصف مهربانی ات چگونه شعر بسرایم وقتی همه پنجره ها مثنوی بودنت را سر می دهند.زمزمه های تلخ دلتنگی را به کدام طوفان بسپارم وقتی تو خود تمام ناگفته های دلم را می دانی .اسب سرکش روحم را رهسپار کدامین کوچه کنم؟ که تو خود اهل کوی عشق هستی. اندوهم را زیر کدامین درخت به یادگار بنهم وقتی نخل مهربانیت سایه بانی است برای خستگی هایم .ابر چشمانم پای کدامین گل،اشک بچکاند وقتی که باران رحمتت روح گل ها را صفایی دوباره می بخشد. عمن یجیب را برای کدامین حال خسته بخوانم وقتی که تو خود دوای همه دل های خسته ای؟ آه!

ای تنها حامی دل خستگان! ای خوب، ای دنیای مهربانی،ای همیشه ماندنی! از عشق و از محبت چه بنویسم که تو خود سرچشمه همه خوبی ها هستی و مهربانی را مفهوم دیگری بخشیدی. یا رب.

سارا خوانساری،طلبه پایه دوم مدرسه نجمیه(س)

در پایان هفته دفاع مقدس روز دوشنبه 6/7/94 نشستی با حضور فرمانده سپاه ناحیه ازنا، جناب سرهنگ خاوریان در مدرسه نجمیه (س) این شهرستان برگزار شد .

در این مراسم که جمعی از کارکنان، اساتید و طلاب حضور داشتند جناب آقای خاوریان ضمن گرامیداشت هفته دفاع مقدس و عرض تسلیت به مناسبت حادثه منا به بیان مطالبی در زمینه جنگ نرم که از جمله مسائل مهم جامعه امروز است پرداختند و بیان کردند که بعد از 8 سال دفاع مقدس دشمنان ما به این نکته پی بردند که با جنگ نظامی نمی تواند کاری را از پیش ببرد و جنگ فرهنگی را آغاز کردند.

آقای خاوریان در ضمن صحبت های خود به تفاوت جنگ نرم و سخت پرداختند و بیان کردند که در جنگ سخت دشمن مشخص است و در این جنگ هدف دشمن گرفتن خاک سرزمین است و کشته های این جنگ شهید محسوب می شوند اما در جنگ نرم دشمن مشخص نیست و هدف تصرف قلوب افراد و جایگزین کردن مسائلی به جای دین و مذهب است و در پایان اشاره کردند که ما در جنگ نرم دستمان خالی نیست چون منابع دینی را در اختیار داریم و مرزداران ما در این جنگ ولی فقیه و علما هستند.

اخیرا تصویری از کتاب الفبای مهدویت در شبکه های اجتماعی منتشر شده که در آن در حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه و آله ) به حادثه برای حجاج در منا اشاره کرده است اما آیا این حادثه همان حادثه مورد نظر است؟
پاسخ اجمالی
در متن حدیث آمده است:«قال رسول الله صلى الله علیه و آله: سیکون فی رمضان صوت، و فی شوال معمعه، و فی ذی القعده تحارب القبائل، و علامته نهب الحج و تکون ملحمه بمنى و یکثر فیها القتل و تسیل فیها الدماء حتى تسیل دماؤهم على الجمره» منتخب الأثر ص451، بشاره الإسلام ص34، یوم الخلاص ص532، بیان الأئمه ج1 ص433 و ج2 ص 355
ترجمه:«بانگی در ماه رمضان شنیده می شود، آتش جنگی در ماه شوال بر افروخته می گردد، قبیله ها در ماه ذیحجه به جنگ بر می خیزند ونشانه آن این است که حجاج را غارت می کنند وفاجعه بزرگی در منا روی می دهد وافراد بیشماری کشته می شوند وخون ها روان می شود وبر جمرات می ریزد»
یک کارشناس مذهبی در این زمینه در یکی از گروههای تلگرامی نوشت: فارغ از بررسی صحت و سندیت حدیث، در این حدیث به چند نکته اشاره شده است:
اول اینکه در ماه رمضان صوت(صیحه آسمانی) شنیده می شود که این از علائم حتمی ظهور است و اتفاق نیفتاده است.
دوم جنگ قبایل است که اگرچه صریحا اتفاق نیفتاده اما شاید بتوان از جنگ میان عربستان و یمن نام برد.
سوم غارت حجاج است که این مساله اتفاق نیفتاده است.
چهارم فاجعه بزرگ در منا و قتل بیشمار افراد است که اگرچه اتفاقات چند روز اخیر در منا فاجعه بود اما شاید نتوان به آن کشته های بیشمار گفت.
پنجم جاری شدن خون در جمرات است که حجاج جان باخته در حادثه اسفبار اخیر خونشان بر روی منا جاری نشده است.
پس با این علائم نمی توان گفت که حادثه اسفبار همان حادثه ای است که در حدیث از علائم ظهور آمده است.

منبع"تسنیم

سید عبدالکریم کفاش شخصی بود که مورد عنایت ویژه امام زمان (عج) قرار داشت و حضرت دائماً به او سر می زد.
روزی حضرت به حجره کفاشی او تشریف آوردند در حالی که او مشغول کفاشی بود. پس از دقایقی حضرت فرمودند:

«سید عبدالکریم، کفش من نیاز به تعمیر دارد ، برایم پینه می زنی؟»
سید عرض کرد: آقاجان به صاحب این کفش که مشغول تعمیر آن هستم قول داده ام کفش را برایش حاضر کنم، البته اگر شما امر بفرمائید چون امر شما از هر امری واجب تر است، آن را کنار می گذارم و کفش شما را تعمیر می کنم. حضرت چیزی نگفتند و سید مشغول کارش شد.
پس از دقایقی مجدداً حضرت فرمودند: «سید عبدالکریم! کفش من نیاز به تعمیر دارد، برایم پینه می زنی!؟»
سید کفشی را که در دست داشت کنار گذاشت، بلند شد و دستانش را دور کمر مبارک حضرت حلقه زد و به مزاح گفت : قربانت گردم اگر یک بار دیگر بفرمایید “کفش مرا پینه می زنی” داد و فریاد می کنم آی مردم آن امام زمانی که دنبالش می گردید، پیش من است، بیایید زیارتش کنید !
حضرت لبخند زدند و فرمودند:
《خواستیم امتحانت کنیم تا معلوم شود نسبت به قولی که داده ای چقدر مقید هستی.》

[کتابصلوات» هایی از عالم غیب - آیت الله سید محسن خرازی]

«حواسمان باشد،شاید روزی امتحان شدیم»

«خواندن دعای سلامتی امام عصر(عج) و یک صلوات»